Lars Mullen:
We zijn terug in de koperwereld en verwelkomen een trombonist met een indrukwekkend CV. Hij heeft in Aswad, Jamiroquai en The Brand New Heavies gespeeld en je herkent hem waarschijnlijk van de Jools Holland band. Laten we Winston Rollins welkom heten.
Winston Rollins: Hoi allemaal, hoe gaat het Lars?
Lars: Ik ben goed, ik ben goed. Hoe is het met je?
Winston: Ja, heel goed inderdaad, dank je.
Lars: Is het je opgevallen hoe ik 'trombone' zei?
Winston: Ja, dat heb ik gedaan en het duurt lang om 'trombone' uit te spreken, en niet enig ander instrument. Ik denk dat je het beter kunt uitleggen.
Lars: Nou, het is een tijdje geleden, ik zal het eigenlijk uitleggen. We hebben een interview gedaan, alles ging goed, tot het einde zei je: "Je hebt gebeld."
het is een trompet helemaal door". - Mijn excuses.
Winston: Excuses aanvaard.
Lars:
Het gaat vandaag niet gebeuren, alles komt goed. Beoefenen. Trombone. Ja, zoals gezegd heb je door de jaren heen in veel geloofwaardige bands gezeten. En hij hield de trombonepositie vast in de Jools Holland-band, waar je met zoveel grote namen hebt gespeeld. Je moet veel herinneringen hebben.
Winston: Ja, ik zal je wat vertellen, het is een voorrecht om in het Rhythm & Blues Orchestra van Jools te spelen. Want zoals je zegt, je krijgt wel de kans om met veel geweldige artiesten te spelen, van over de hele wereld. En weet je, er zijn obscure artiesten, zoals Seasick Steve, die we ontdekten tijdens een tournee in Australië, en Jools die erheen ging. En Steve is nu een grote ster, weet je. Maar een van mijn kleine verhalen is, zoals je denkt dat mensen, dat kunstenaars zichzelf gewoon voor zichzelf houden, dat doen ze niet.
ze doen het al hun hele leven, maar ze lijken er nog steeds geen genoeg van te krijgen. Niemand heeft een echt ego, en als ze dat wel hebben, hangen ze het gewoon vijf minuten aan de deur, komen dan binnen en doen geweldig werk met je.
produceren, arrangeren en werken, denk ik, in sommige van de Londense West End-musicals.
[Muziek]
die helaas niet doorgaat vanwege sociale afstandelijkheid als gevolg van de Covid-19-pandemie.
ze nacht na nacht, om de nummers fris te houden?
Winston: Persoonlijk hou ik ervan om aan het werk te gaan en het werk te doen. Het is gewoon leuk. En we kunnen allemaal met elkaar overweg, de muso's en de acteurs, iedereen kan met elkaar overweg.
Het is dus gewoon een geweldige, leuke show om deel van uit te maken.
van de show gaat het grote scherm aan de achterkant omhoog en wordt de band zichtbaar. We gaan samen met de acteurs naar voren en iedereen staat op en zingt en danst op de klassieke hits.
Lars: Dus laten we even teruggaan. Ik stel deze vraag graag, pardon, aan de jonge Winston. Toen je opgroeide, speelde er altijd muziek in je huis,
en was de trompet het eerste instrument dat je leerde?
ik en een vriend liepen door de gangen van school, we hadden een meningsverschil. We hadden een klein kinderachtig gevecht. De rondreizende leraar kwam langs, dat is een muziekleraar die vroeger naar verschillende scholen ging, hij kwam mee. En gooide ons in een kamer en zei "vecht daartegen", en gooide ons toen in een kamer, gooide ons elk een trombone en zei "vecht daartegen". En zo begonnen ik en mijn vriend te spelen. En hij speelt tot op de dag van vandaag nog steeds.
[Muziek]
Ik hield gewoon van zijn geluid, de manier waarop hij speelde en alles. Maar je hebt ook een aantal geweldige spelers, zoals Steve Turre, zoals Frank Rosolino, zoals Carl Fontana.
Mijn vriend van de universiteit, Mark Nightingale, een fantastische trombonist. En dus komen invloeden van overal vandaan, weet je.
voor hem uiteraard. Vertel me over je rol als arrangeur en dirigent.
voor het National Youth Jazz Orchestra, en ik heb ook het voorrecht gehad een paar proms te mogen dirigeren met mijn goede vriend Guy Barker en Claire Teal. Guy had zijn bigband en ik had mijn bigband. Hoofdfeest, met al mijn vrienden, en de Albert Hall tot het uiterste gevuld. Wat een ervaring.
Er gaat niets boven en ik heb dat twee keer moeten doen.
[Muziek]
Lars: Tweemaal. Ik bedoel, dat moet een ongelooflijk gevoel zijn geweest, daarboven in de Albert Hall.
voorkant. De zangers en de dokters, en Claire en wij liepen naar voren. En ik kon het publiek niet zien. Ik denk dat ik tranen in mijn ogen had.
weet je nog of je het je herinnert, een van de eerste boybands, zoals ik het noem, en ze heetten The Pasadenas. En 'Riding on a Train' en nog een paar andere nummer één hadden ze. En we hadden allemaal kuifjes. Ik had een Kuifje-kuifje.
[Muziek]
Ik had een kuif en op een dag schoor ik hem uit pure waanzin gewoon af. En ik besloot een afro te laten groeien, die gewoon in dreads veranderde. Maar het punt is dat als ze kort zijn, ze geweldig zijn, dat is geweldig. En zoals alle haren heb jij lang haar. Lars, je weet wanneer het valt, het in je gezicht zit. Dus op een dag pakte ik mijn trombone en ging spelen en had al mijn dreads in mijn instrument en ik kon niet spelen. Dus ik dacht: ik weet wat, bandana. En sindsdien draag ik ze.
Winston, heel erg bedankt voor je deelname aan de virtuele Fusion wereldtournee.
Winston: Volgende keer Lars. Oké, doe rustig aan man.
Over Lars Mullen
Met meer dan 30 jaar ervaring in de muziekwereld draagt Lars Mullen inderdaad veel hoeden, als schrijver, journalist, fotograaf en perspersoon voor zijn eigen bedrijf Aankondigingen op muziekmedia. Als veelvuldig reiziger is hij een bekend figuur op muziekbeurzen over de hele wereld. Lars heeft vele jaren als professionele gitarist getoerd, heeft ook een groot aantal topbands en artiesten geïnterviewd, blijft artikelen schrijven voor tijdschriften over de hele wereld en vindt nog steeds tijd om Fusion artiesten op te sporen voor onze Artist Spotlight-column en Fusion Virtual World Tour Interview Series.