Bekroonde multi-etnische muzikant, multi-instrumentalist, componist, arrangeur, muzikaal leider en producer Amir John Haddad vertelt over het opnemen van flamencogitaar voor de nieuwe James Bond-film, over het kanaliseren van je focus op iets moois en over Mission Impossible
Lars Mullen: We hebben de fluxcondensator geactiveerd, het kompas zegt dat we naar het zuiden gaan. We gaan naar Spanje om mijn goede vriend Amir John Haddad te ontmoeten.
Amir John Haddad: Hoi Lars, hoe gaat het? Het is zo goed om jou hier in Spanje te zien, en jij in Groot-Brittannië.
Lars: De wonderen van internet. Is het daar warm? Hoe is Spanje vandaag?
Amir: Nou ja, hier in het zuiden, in Andalusië, in Málaga en het is nog steeds behoorlijk warm. We hadden een paar bewolkte dagen, maar weet je, de zomersfeer houdt hier veel langer aan dan in andere delen van Europa. Dus ik ben eigenlijk heel blij om hier te zijn.
Lars: Prachtig deel van Spanje, prachtig deel. Nu we het allemaal over de regio hebben, laten we het ook hebben over het album dat je niet zo lang geleden hebt uitgebracht en waarvan je vertelde dat het aan verschillende delen van de regio was gewijd. Vertel me daarover.
Amir: Nou, ik bezoek Andalusië, het zuidelijke deel van Spanje sinds ik acht jaar oud was, met mijn ouders en mijn gezin. Wij zouden naar het zuiden van Spanje komen en hier onze vakantie doorbrengen. En dat was ook een van mijn eerste fasen in mijn verbinding met flamencomuziek. En sindsdien heb ik altijd de drang gehad om iets terug te geven.
Weet je, ik woon hier al zoveel jaren en flamencomuziek is een groot deel van mijn leven geweest. Het was dus heel belangrijk voor mij om dat op een album te zetten, liedjes te componeren en een bepaalde emotie over te brengen, die bij elke provincie hoorde. En componeer een lied, dat is opgedragen aan elke provincie.
En zoals je weet zijn er veel verschillende flamencostijlen, die in verschillende provincies worden geïnterpreteerd. En dus componeerde ik in sommige gevallen in die specifieke stijl, en voor sommige nummers koos ik gewoon een stijl die geschikt was voor de emotie die ik wilde overbrengen. Het was een opwindende ervaring en ik vond het erg leuk om het te componeren, op te nemen en uit te brengen.
Lars: Er zitten een paar mooie filmpjes bij, voor de sfeer. Ik kan even niet aan het nummer denken, de dames zingen op het strand, wat is dat?
Amir: Ja, dat is de single van mijn album. Het heet Andalusië en het is een rumba, flamenco-rumba. Het is een heel levendig liedje en de video is opgenomen in het dorp waar ik woon. Het is een heel mooi dorp, met wit geschilderde huizen in de bergen. En ook de gastkunstenaar Chelo Soto Robles, een geweldige zigeunerzangeres uit Málaga, heeft op het album gezongen.
Voor mij was het dus vanzelfsprekend om haar als frontzangeres op de video te hebben. Ik had ook flamencodansers, de vrouw en de dochter van José Salinas, de gitaarbouwer die mijn flamencogitaren bouwt. Ze zijn allebei professionele flamencodansers. Dus gingen we naar het strand en we hadden hele mooie silhouetten van hen die daar dansten. Het was prachtig om met hen samen te werken.
Lars: Fantastische sfeer. Dat moet prachtig zijn geweest. Natuurlijk hebben we daar veel over flamenco gesproken, jij bent een meester in flamenco. Hoe is dat allemaal begonnen?
Amir: Ik ben geboren in een gezin met veel muzikale interesse en liefde. En mijn moeder, afkomstig uit Zuid-Amerikaanse nakomelingen en mijn vader uit het Midden-Oosten. Arabische muziek was erg belangrijk en Zuid-Amerikaanse folklore.
Mijn vader speelde altijd de Arabische luit, maar hij was een liefhebber van flamencomuziek en een liefhebber van flamencogitaar. Doordat de zang en de flamencogitaar, de ritmes en de tonaliteiten sterk lijken op de oosterse en Arabische muziek. Daarom hield hij er zo van, het deed hem aan zijn eigen muziek denken. En daar werd ik aan blootgesteld.
Ik luisterde naar flamencoalbums toen ik een kleine jongen was en ik zag hoe hij de Arabische oud speelde, en dan begon hij ook de flamencogitaar te spelen. En zo raakte ik erbij betrokken, dus vanaf heel, heel jong werd ik blootgesteld aan oud en de flamencogitaar. En het was slechts een kwestie van tijd dat ik hem gewoon oppakte, zodra hij hem op de bank liet liggen.
Ik zou daarheen gaan, de gitaar oppakken en proberen mijn vingers erop te leggen. Op een dag zag hij dat ik wat akkoorden op de toets legde zonder dat hij het mij liet zien. En dus zei hij: "Wil je beginnen met gitaar leren spelen?" Ik zei: "Ja, dat zou ik graag willen." En toen liet hij me de eerste akkoorden zien, de ritmes en de basistechniek en zo begon het allemaal.
Lars: En als het in jou zit, zit het ook in jou, nietwaar? Het klinkt alsof het de bedoeling was. Maar uiteraard flamenco.
We hebben Sneeuwuil op het programma gehad, die net als jij ook in het Hans Zimmer Orkest zit. 200 mensen in de "band", zoals we al zeiden. Waar je bent als een rockband in deze gigantische productie.
En omdat Hans, zoals we al zeiden, Mission Impossible, zoveel filmmuziek heeft geschreven. Ik kwam je opzoeken en daar is mijn vriend Amir met wie ik vijf minuten geleden sprak, daar staat hij nu op het podium, met een klassieke gitaar, en speelt de hoofdlijnen voor Mission Impossible. Dat is gewoon fantastisch.
Amir: Het is een absoluut overweldigende ervaring. Op zeer weinig momenten in mijn carrière had ik de mogelijkheid om met een volledig orkest te spelen. Een paar jaar geleden speelde ik een aantal Vivaldi-deuntjes, Concerto in C majeur of D majeur en dat was nu al een sensatie. Maar uiteraard is de productie, de hoeveelheid energie, die bij de 'World of Hans Zimmer' op het podium explodeert overweldigend. En bovendien speel je deuntjes die geweldig klinken, die geweldig gecomponeerd en prachtig gearrangeerd zijn. Je wordt gewoon blij als je deze muziek kunt uitvoeren.
Het punt is dat als je eenmaal in zo'n grote omgeving speelt, met zoveel mensen in een orkest, en jij de solist vooraan bent. Het kost veel energie om op je plek te blijven. Je weet wel, om je plaats te verdedigen, om je muziek groots te laten klinken, vergeleken met wat het orkest speelt. Het lijkt dus een beetje op een David en Goliath-gevecht. Je zit daar helemaal alleen, maar op de een of andere manier wordt je ondersteund door deze enorme energie. En het gaat en het gaat nooit om wie je bent of wat je doet. Het is hoe je jezelf ziet, ook in de klank van het orkest komen.
Eén ding is om solist te zijn en je solopartijen te spelen, maar er zijn veel momenten waarop je samen speelt, met het orkest. En het is zo belangrijk om te horen en te luisteren naar wat ze spelen en hoe ze spelen. Omdat er elke avond een iets andere energie op het podium hangt. Niet alleen voor mij, ik speel elke avond anders, maar natuurlijk ook voor het hele orkest.
Ik denk dat dit een van de grootste vaardigheden is om synchroon te lopen met het geluid van het orkest en alleen op die manier zal het publiek de grootsheid en de grote impact van de muziek waarnemen.
Lars: Ja, je zei het woord synchronisatie, ik zie ook een mix. Waar jij bent, duizenden mensen, groot orkest, maar jij bent in je kleine oefenruimte. Het is zo, je bent gefocust, maar je moet opgaan in het orkest. Met de energie. Zoals je zegt, dat moet ongelooflijk zijn.
Natuurlijk heb ik je gezien, er zijn flamenco-stukjes, alsof je behendigheid op de gitaar absoluut ongelooflijk is. Snelheid en nauwkeurigheid. En dan sta je achterin de band, je bent aan het versnipperen. Er is een gekke boel gaande. Je hebt dus duidelijk verschillende gitaren 'voor de sfeer van het andere orkest.'
Amir: Dat heb ik wel, want elk nummer dat Hans componeerde heeft een totaal andere energie, ook een ander scala aan klanken. Sommige zijn erg klassiek, sommige zijn meer rockachtig, sommige hebben elementen uit de wereldmuziek. Je moet dus heel voorzichtig zijn met wat voor soort snaarinstrumenten je kiest. En ik denk dat ze ook een hele goede selectie aan arrangementen hebben gemaakt. Dus mijn positie daarboven is het spelen van de flamencogitaar, en in veel nummers ook de elektrische gitaar. Ik speel de Griekse bouzouki en ik speel ook een Nylocaster, een Stratocaster met nylon snaren. Ik speel ook ukelele, mijn nieuwe en nieuwste instrument, om zo te zeggen. En het is fantastisch om te zien hoe elk instrument een plaats heeft en een heel belangrijk moment binnen het arrangement heeft. Dit is ook weer een verantwoordelijkheid van elke muzikant die daar speelt. Om precies te weten wat zijn rol is, en niet alleen maar te denken dat hij een solist is en gewoon, weet je, "ik kan spelen zoals ik wil." Nee, je moet spelen zoals je je voelt, maar je moet ook spelen om erbij te horen.
Lars: Het is de manier waarop je het doet, Amir. Daarom ben jij uitgekozen om deze klus te klaren. James Bond. We wachten allemaal tot de nieuwe film uitkomt, je weet wat ik ga zeggen. Hoe is dat gebeurt? Dat is ongelooflijk.'
Amir:
Ja, James Bond, dat was iets heel moois. Ik kreeg een e-mail van Hans, waarin stond: "Waar ben je, wat ben je aan het doen, kun je naar Londen komen?" Dus ik zei: "Ja, ik kan komen." Hij zei eigenlijk: "Ik heb een heel leuk project voor je." Ik wist op dat moment niet wat het was. En hij zei: "Kun je mij bellen", dus belde ik hem natuurlijk. En toen zei hij tegen mij: "kijk, het is de nieuwe Bond-film, en ik zou graag willen dat je wat gitaartracks speelt en wat flamencogitaarlijnen opneemt, voor verschillende signalen en verschillende momenten in de film."
Dus moest ik naar een privé-eiland in de Stille Zuidzee reizen. Een eiland dat bij Tahiti hoort. En vanaf daar was het als een odyssee. Ik moest zoveel dagen vliegen om in Londen te komen om eindelijk te kunnen opnemen.
Dus toen ik de studio in Londen binnenkwam, Fukunaga, was de regisseur daar, Hans was daar en hun respectievelijke teams. En het was gewoon een mooi moment om te zien hoe ze aan het praten waren, terwijl ze naar enkele ruwe opnames van de film keken. De film was nog niet digitaal afgemaakt. En dus was het heel interessant om die rauwe versie te zien en naar hun gesprekken, hun suggesties en beslissingen te luisteren. En dat maakte het voor mij ook veel gemakkelijker om de studio in te gaan en vervolgens op te nemen. Omdat ik bepaalde scènes al had gezien, weet je? En nogmaals, Hans is altijd zo bemoedigend, en hij is zo'n aardige vent, dat hij altijd probeert het beste uit je te halen en je op je gemak te stellen. En het is zoiets als, je weet wel, plezier hebben, geweldige ideeën bedenken, jezelf gewoon openstellen voor de muziek. En zo deed ik het. En toen ging ik de studio van Stephen Lipson binnen, aan de andere kant van Londen. We hebben daar opgenomen met Steve Mazzaro, de componeerassistent van Hans, en het was wederom een overweldigende ervaring.
Ik bedoel, om flamencogitaar op te nemen voor de nieuwe James Bond-film. Het gebeurt gewoon niet elke dag. En het was spannend, want ik ben een James Bond-liefhebber.
Lars: Ik ben behoorlijk geïnteresseerd, zoals je zegt: 'Ik moest naar een eiland vliegen'.
Amir: We hadden deze productie op een privé-eiland aan de gang en toen werden mijn vluchten omgeleid, zodat ik rechtstreeks naar Londen kon reizen.
Ik voelde me zelf James Bond, in de zin van: ik ben een muzikaal agent. Ik moet al deze obstakels overwinnen en als winnaar uit de strijd komen. Dat betekent dat ik in de studio moet zijn, voor de microfoon. En ik moet mijn flamencogitaar opnemen. Ik hoop dus dat die energie ook wordt weerspiegeld in de nummers die ik heb opgenomen.
Lars: Laten we het even over gitaren hebben, Amir. Heb je die klassieke gitaar, die je gebruikte voor het James Bond-thema, daar dichtbij?
Amir: O ja. Ik heb mijn instrumenten altijd bij me, wanneer ik thuis ben. En deze specifieke gitaar, dit is mijn flamenco-signatuurmodel, "El Amir", gebouwd door José Salinas. Hij is een geweldige gitaarbouwer hier, uit Málaga. En deze specifieke gitaar, die heb ik gebruikt voor de James Bond-opnames, en die heb ik ook gebruikt voor de live-tours van World of Hans Zimmer.
Er zit hier een pickup en er zit een condensatormicrofoon in. Dus je sluit gewoon je jack aan en dat is alles. Akoestisch klinkt het gewoon prachtig.
Lars:'Ik voel me zo onbekwaam om al deze mensen te interviewen. Het enige wat ik doe is gitaar spelen en problemen veroorzaken. Hoe zit het met de Stratocaster met de nylon snaren?
Amir: Ja, dat is een heel cool instrument. Ik heb het hier. Dit is iets heel unieks, aangezien je deze instrumenten kent. Ik bedoel, het is een Stratocaster body en hij heeft gewoon normale nylon snaren en hij heeft hier een prachtige, akoestische piëzo. En hij is een beetje dunner, de body is een beetje dunner dan de originele Stratocasters.
Deze zijn aangepast door een vriend van mij. Hij is een gitarist uit Los Angeles, Long Beach. Ben Bos. Hij modificeert die instrumenten en hij kwam op het idee en voor mij als flamencogitarist kan ik mijn vingerstijl spelen, maar ik kan het ook, [hij versnippert] gewoon als een shredder erop spelen met een plectrum en het klinkt akoestisch geweldig . Met een clean geluid maar het klinkt ook heel cool, een beetje vintage als je wat distortion-pedalen aansluit.
Lars: Absoluut geweldig. Dus, net als iedereen, weet ik dat je in deze droge tijd voor optredens met livemuziek proactief bent geweest. Er zijn een aantal geweldige video's die je hebt gepost. Wat is het volgende voor jou?
Amir: Ik heb meegewerkt en op afstand bestuurbare opnames gemaakt voor Hans. Je weet wel, voor nieuwe soundtracks die uiteindelijk zullen verschijnen. En dat was iets moois om deel te nemen aan de muziek die hij componeerde. En ik geef veel online lessen. Ik ben online begonnen met een gitaarmentorprogramma. Zoveel mensen van over de hele wereld, veel studenten en veel volgers van mij, reageerden op de actie die ik deed. En het was een prachtige ervaring om de mensen te ontmoeten die mij hebben gesteund en die naar mijn muziek hebben geluisterd en mijn carrière hebben gevolgd, om hen eindelijk te ontmoeten. En om ze les te kunnen geven, want velen van hen zijn semi-professioneel of amateurgitarist en het was voor mij heel leuk om iets terug te doen. En het gaat om het toevoegen van waarde aan de levens van mensen. Het gaat er natuurlijk niet alleen om dat ik lesgeef, maar het gaat er ook om dat ik met iemand aan de andere kant van de lijn in gesprek ga, om te zien hoe het met deze persoon gaat en wat deze persoon nodig heeft. Op dat niveau communiceren is prachtig.
Muziek gaat altijd over emotionele uitwisseling met mensen en de studenten doen het geweldig.
Ook kreeg ik een hele mooie prijs, de Global Music Award, voor een van mijn singles voor het album. En dat was mooi, want kort na de release van mijn album kreeg ik deze prijs. Het maakt me gewoon blij met het feit dat er mensen zijn die naar mijn muziek luisteren en die leuk vinden. En het is een erkenning van het verleden en de carrière die ik tot nu toe heb gehad.
Toekomstige projecten..., nou ja, het album Andalucía is ingediend voor de Latin Grammy, dus we wachten gewoon op de eerste resultaten, over nominaties. En hopelijk wordt het genomineerd, en het zou natuurlijk absoluut een droom zijn die uitkomt als het verkozen zou worden tot beste flamencoalbum van 2020.
Dit zijn dus projecten waar we momenteel mee bezig zijn.
Je moet altijd dromen. Je moet altijd je tijd investeren in dingen die je graag zou willen doen en daarnaast in het omgaan met de gekte van de pandemie en het coronavirusprobleem over de hele wereld. Het is heel belangrijk, als mens en in mijn geval ook als kunstenaar, om altijd gefocust te zijn. Probeer die energie in iets anders te filteren en te veranderen. Met muziek voel ik me zo gezegend dat ik alles wat naar me toe komt kan kanaliseren in een andere taal, de universele taal van muziek.
Lars: Er is hier ergens een fantastische gemene deler. Waar professionele mensen, zoals jij, energie hebben, geven ze iets terug. En je bent zo gepassioneerd om iedereen te bedanken. En ik wens je veel succes met de prijzen voor dat album. Echt waar. Amir, het is zo leuk je te spreken, je moet voorzichtig zijn. En we zien je onderweg.
Amir: Bedankt.
Over Lars Mullen
Met meer dan 30 jaar ervaring in de muziekwereld draagt Lars Mullen inderdaad veel hoeden, als schrijver, journalist, fotograaf en perspersoon voor zijn eigen bedrijf Aankondigingen op muziekmedia. Als veelvuldig reiziger is hij een bekend figuur op muziekbeurzen over de hele wereld. Lars heeft vele jaren als professionele gitarist getoerd, heeft ook een groot aantal topbands en artiesten geïnterviewd, blijft artikelen schrijven voor tijdschriften over de hele wereld en vindt nog steeds tijd om Fusion artiesten op te sporen voor onze Artist Spotlight-column en Fusion Virtual World Tour Interview Series.
