Er wordt gezegd dat middeleeuwse rockmuziek in het begin van de jaren zeventig ontstond en evolueerde uit een mix van vroege rocknummers en de progressieve beweging van de jaren zestig die aan populariteit won in Engeland en Duitsland. Tegenwoordig is de middeleeuwse rockscene, die Keltische, Schotse en folkrock omvat, enorm groot, met bands die door heel Europa optreden. Het is typisch voor fans om hun eigen garderobe samen te stellen, denk aan epische films als Braveheart en Waterworld.
Voor de Britse band The Dolmen gaat het er niet alleen om zich voor de gelegenheid in authentieke historische kostuums te kleden, ze nemen hun songwriting en optreden uiterst serieus, waarbij ze het ethos en het spirituele bewustzijn van hun muziek verspreiden met tribale ritmes en spirituele vertolkingen.
Ik praat met de keyboard-, fluit-, doedelzakspeler en zanger van de band Anja Novotny en leadgitarist/zanger Josh Elliott...
“We hebben door de jaren heen hard gewerkt om een authentieke sfeer te creëren, en voor The Dolmen gaat het niet alleen om er goed uitzien”, zegt Jos. “We hebben een serieuze band met ons publiek, er zit een soort spiritueel bewustzijn in onze muziek waardoor we toeschouwers kunnen omarmen die houden van onze visuele aanpak en onze live show. Ze houden ervan om zich te verkleden, het is een manier om te ontsnappen en het is een manier om zichzelf terug te brengen naar een eenvoudiger magische tijd, terwijl ze mede en bier drinken en naar geweldige muziek luisteren.
The Dolmen, gevestigd in de regio Weymouth in Dorset, werd opgericht door songwriter en zanger/gitarist Taloch Jameson en heeft de huidige line-up sinds 2010, ook met Kayleigh Marchant op bas en zang en Chris Harris op drums. Nu met een aantal albums op hun naam, hebben The Dolmen een enorme catalogus met origineel materiaal geïnspireerd door mythen, legendes en zelfs echte historische gebeurtenissen. Jos legt uit,
"All The Dolmen heeft een passie met een geschiedenis die tot uiting komt in ons schrijven en die een thema heeft gecreëerd in de meeste van onze albums. Mijn eerste album met de band heette 'Crabchurch Conspiracy', gelanceerd in 2009 en werd geïnspireerd door de Slag om Weymouth , een ontmoeting in de burgeroorlog in 1645 toen Oliver Cromwell de leider van de Roundheads was.
"Het is ook geschreven om onze lokale geschiedenis in Dorset te ondersteunen en te promoten. Het hele concept was zeer succesvol en we hebben jaarlijks een live-evenement in Weymouth met een theatrale omgeving en acteurs die het verhaal naspelen, terwijl The Dolmen voor de muziek zorgt. Het evenement wordt georganiseerd door Mark Vine die ook teksten schrijft voor The Dolmen."
"We hebben een hele goede en steeds groter wordende aanhang in Groot-Brittannië," vervolgt Anja, "Maar The Dolmen zijn verder in Europa goed gekruid, waar allerlei Schotse, Ierse, Keltische en middeleeuwse rock erg populair is. Het is allemaal op veel grotere schaal, vooral in Nederland en Duitsland waar ik woon. Middeleeuwse markten afreizen met jongleurs Overal zijn muzikanten en mensen die de route volgen, verkleed in hun kostuums. Als je twintig jaar teruggaat, waren er maar een paar, nu is het elk weekend. Het is zeker heel levendig met mensen die kleding uit die periode dragen en oliën en lederwaren kopen Deze evenementen zijn geweldig voor ons, de georganiseerde festivals trekken tienduizenden fans."
Afkomstig uit de diepste diepten van het Zwarte Woud in Zuid-Duitsland betekent dat Anja niet elk optreden in Groot-Brittannië kan bijwonen, en de band komt vaak bij de volgende show bijeen om nieuw materiaal uit te voeren… ongerepeteerd. Anja legt uit,
"Ik zit dicht bij de grens, dus ik kan de band zonder al te veel poespas ontmoeten als we door Europa toeren. Het zijn een aantal Britse shows die ik soms moet missen. Het internet is een hele game changer geweest voor bands met leden verspreid over de hele wereld, ze sturen me gewoon een mp3 met materiaal om te leren en we kunnen het min of meer op de show uitvoeren zonder enige repetitie.
"We gaan de set variëren en nu weer afbreken en een paar akoestische nummers spelen, maar in eerste instantie zijn we een luide band", zegt Jos. "Er is niets subtiels aan mijn gitaargeluid, het is 'balls to the wall' zoals ze zeggen, de versterkers worden met veel vertraging helemaal omhoog gedraaid voor een groots gitaargeluid. Hoewel onze nummers een structuur hebben, en meestal gebaseerd zijn op middeleeuwse of Keltische rock, heb ik als leadgitarist de vrijheid en ruimte om te spelen wat ik leuk vind, maar in een stijl die bij de band past. Ik luister bijvoorbeeld urenlang naar de frasering van fluitjes en violen of snaarinstrumenten in mallen en haspels, en vervolgens pas ik diezelfde regels en ideeën toe op mijn elektrische gitaarpartijen.
"Ik toer met een paar GW-gitaren, een Aesir 005 die ik al een tijdje gebruik en een die ik heb ontworpen met Leigh Green en Darren Williams van GW. Ik wilde dat hij niet alleen geweldig zou klinken en spelen, maar ook zou passen visueel bij de band passen met een aardse uitstraling. Ze bouwden en produceerden een verbluffende gitaar met zebrahout voor de body, die er zo goed uitziet op het podium. Hij is uitgerust met een piëzo-akoestisch pick-upsysteem, zodat ik kan wisselen van volwaardige overstuurde rock naar de meest delicate akoestische fingerpicking met één druk op de knop. Ik ben dol op deze gitaar en ben er trots op dat hij in de GW-catalogus staat als productiemodel, de Kvasir genaamd.
"Ik kan eerlijk zeggen dat ik ben opgegroeid in deze band. Ik was pas 17 toen ik lid werd, een jongere die een baard wilde laten groeien," hij lacht, "Van alles wat ik heb geleerd is dat je goed voor je instrumenten moet zorgen, en ik was een beetje bezorgd over het toeren met deze gitaren. Er wordt nogal eens met onze uitrusting gestoten, vooral op het podium, maar ik ontdekte de Urban Serie gitaartassen gemaakt door Fusion . Het is zo goed om te weten dat ik de tas letterlijk kan omgooien en er zeker van kan zijn dat de gitaar veilig binnenin zit, geweldig ontwerp, geweldige tas.
"Ik gebruik momenteel versterkers van Engle en Hamstead, die beide op scherp staan. We zijn niet alleen een luide band, we zijn ook behoorlijk actief op het podium en de microfoons die mijn gitaar en Kayleighs bascabine versterken, werden omvergeworpen. maar dit bezorgde de geluidsploeg ook een groot dilemma, dus hebben we onze cabines uitgerust met het integrale microfoonsysteem dat alle problemen oplost."
Hoe houdt een muzikant als Anja, die optreedt met zulke delicate instrumenten als fluiten en fluitjes, zichzelf in de gaten op het podium?
"Keyboards spelen is prima", zegt Anja, "Ik kan mijn Roland X7 via een versterker op het podium horen, geen probleem, maar een fluit of fluitje kan niet concurreren met een rockband, dus gebruik ik een clip-on microfoonsysteem en in-ear monitoring zodat ik mezelf kan horen perfect. Ik heb verschillende fluiten en fluitjes, maar voor het toeren met The Dolmen gebruik ik meestal fluiten die zijn afgestemd op Low D en fluitjes die zijn afgestemd op C,G,D. Je kunt de lage D-fluit volledig horen op het nummer 'Godless' van ons album uit 2016 genaamd Nuada. Dit album heeft ook een spiritueel gevoel, neigt naar een meer rockachtige aanpak met een mix van Cajun- en spaghettiwestern-ondertonen. We werken aan nieuwe nummers voor ons nieuwe album getiteld 'Wytches And Cunning Folk', dat rond het voorjaar van 2019 zal verschijnen.
"Als we een nummer in A of F schrijven, is dat geen probleem, want ik heb meer dan twintig fluiten in alle toonsoorten. Ik speel ook al meer dan twintig jaar doedelzak, en als we nummers schrijven waarin de pijpen voorkomen, kunnen we Ik moet dezelfde sleutel bewaren, want er is nauwelijks enige tolerantie voor het stemmen. Ik heb strikte regels voor het onderhoud van leidingen onderweg, het komt erop neer dat ze schoon moeten worden gehouden, vooral de kleppen en de chanter, en dat de tas droog moet blijven. Ik vond ze altijd onhandig om mee te touren, maar sinds ik mijn Fusion doedelzak-gigbag heb, die speciaal is ontworpen voor pijpen, is het nu zo gemakkelijk.Alles past precies en er is veel ruimte voor schoonmaakmaterialen en accessoires.
"Doedelzakken zijn erg populair in metalbands in Europa. Ik kom uit de hardcore van thrash en death metal waar ik nog steeds van houd, terwijl ik ook een sterke interesse ontwikkel in Schotse folk, Keltische en middeleeuwse muziek die we spelen in The Dolmen. Mijn favoriete Schotse fluit- en doedelzakspeler is Mike Katz in 'Battlefield Band.' Hij legt zoveel gevoel in zijn spel, ik hou van zijn stijl, die volgens mij anders is dan die van iemand anders."
Hoe lang speel je al rietinstrumenten zoals de fluit?
"Dat gaat terug tot mijn schooltijd toen ik de keuze had om fluit te leren. Ik ging later naar een muziekschool en leerde muziek lezen en sloot me aan bij een Zuid-Duitse Big Band, wat ook een introductie was tot live spelen. Ik las muziek, maar ik vind het persoonlijk gemakkelijker om op het gehoor te leren. Mijn favoriete fluit is gemaakt door Susato en heeft een heel warm geluid, en omdat ze van plastic zijn gemaakt, is de stemming erg stabiel, wat een grote hulp is als we buiten op festivals spelen ."
De liveset van The Dolmen is op zijn zachtst gezegd inderdaad energiek, met stijgende solo's, krachtige ritmes en meer recentelijk vijfdelige harmonieën, zoals Josh uitlegt:
"Krachtige zang is natuurlijk belangrijk, terwijl nauwe harmonieën een geheel nieuwe dimensie aan elk nummer toevoegen. Daarom hebben we harmonieën toegevoegd aan nieuwe en oudere nummers waar we nu alle vijf zingen, inclusief Chris Harris achteraan op drums. Het nummer 'Dead Cats Don't Meow' waar Kayleigh de leadzang op zingt, komt van het album 'Storm' uit 2012 van de band en is een mooi voorbeeld. Het gaat over een beruchte piraat genaamd Eric Cobham die nooit is gepakt. Dit was blijkbaar zijn uitspraak.'
"We halen veel ideeën voor het schrijven uit die verhalen, boeken en films over historische onderwerpen", vervolgt Anja, "Taloch schrijft soms over de geschiedenis van de Amerikaanse Indianen en ik krijg kippenvel elke keer als hij 'Fire And The Heart' van het Nuada-album aankondigt. De tekst gaat over niet vrij zijn totdat je de vrijheid van keuze hebt, er zit ook een boodschap in dat nummer: hou van elkaar, vecht niet met elkaar."
Voor meer informatie over De Dolmen kunt u terecht op: