Terwijl we aankomen in Californië voor NAMM 2019, denken we terug aan de zomer NAMM 2018 in Nashville, Tennessee.
Ik ontmoette bassist Donald Waugh uit Ontario tijdens Summer NAMM juni 2018, gehouden in Music City in het centrum van Nashville, Tennessee, VS. Het zoemt, het is luidruchtig en het is veel te warm, 108 graden om precies te zijn, (ik ben old school, onthoud, geen decimaal voor mij) oké, voor moderne mensen is dat het beste deel van 42 Celsius.
Gelukkig is het Music City-complex een zeer modern gebouw met een enorm en zeer effectief airconditioningsysteem. Ik vind al snel een rustige lounge om ons interview af te nemen, terwijl ik nog steeds het bereik hoor van enkele van de beste kippenplukkende gitaristen ter wereld .
Donald Waugh is een gerespecteerde bassist met vaardigheden op het gebied van drums, gitaar, banjo, piano – hij kan ook zingen, met andere woorden, een multi-instrumentalist. Ik vraag hem met welk instrument hij zich het meest thuis voelt, in een band of in de studio? Hij legt uit,
“Nou, ik ben eigenlijk ingehuurd als drummer en bassist voor sessiewerk en voor livewerk. Ik voel me net zo thuis met een meersnarige basgitaar als met een paar hickory-drumstokken. Ik zal van plaats wisselen, misschien een paar keer optreden met een band als bassist, en de volgende keer wordt ik misschien gevraagd om de drummer te zijn. Ik ben al maanden aan het freelancen, maar op dit moment ben ik aan het repeteren met een band genaamd Purple Haze, waarbij ik de rol van bassist en zanger op me neem en me klaarmaak om te beginnen aan een tour van vier maanden door Groot-Brittannië, Europa en Australië. . We gaan het heel druk krijgen, en op mijn vrije dagen ga ik ook mijn eigen album promoten, genaamd 'Early Days', dat later in 2018 zal verschijnen.
"Ik ben er behoorlijk enthousiast over, omdat ik met muzikanten over de hele wereld heb samengewerkt om een voorproefje te krijgen van verschillende landen en vibes voor inspiratie op het gebied van songwriting en muzikale songinhoud.
"Ik heb altijd een notitieboekje bij me waarin ik nieuwe ideeën, frasen, songteksten en basriffs noteer. Ik heb van oudsher nog veel nummers die nog moeten worden opgenomen. Ik heb ook recentere nummers zoals 'Maybe', waaraan ik samenwerkte met een Canadees. Pianist genaamd Brian Baillargeon. Ik zag hem voor het eerst op Facebook een groovy akkoordenreeks spelen, en ik dacht kerel, ik heb die akkoorden nodig. Hij stuurde ze als mp3-bestand dat ik in Reaper op mijn computer laadde, ik sprong op mijn drumstel en legde een ritme neer, daarna een basgroove en schreef enkele teksten.
"Het internet maakt het natuurlijk bijna als één grote oefenruimte of studio, dus we kunnen ideeën naar elkaar sturen, wat ik heb gedaan met een briljante bassist uit het Midden-Oosten genaamd Usama Allati, die een solopartij heeft op de nummer 'As I Sing This Song' van het album 'Early Days'.
"Ik ben gevestigd in Ontario, Canada en als het geografisch mogelijk is, ontmoet ik lokaal vrienden en werken we aan origineel materiaal. Er is een nummer genaamd 'Chameleon' dat ik onlangs schreef met Andrew Stuve, een bassist die reed hier vanuit Detroit. Ik had oorspronkelijk tien nummers voor 'Early Days', maar ik bleef zoveel nummers schrijven en opnemen dat ik er nu nog twee heb toegevoegd voordat ik aan de eindmix begin. Ik heb het hele album voortdurend op mijn telefoon luisteren om het mixen af te ronden als ik thuiskom. Dit wordt mijn derde album nadat ik 'Just Passing Through' in 2014 en 'Feel Brand New' in 2016 heb uitgebracht.
"Je zult in veel van mijn liedjes een Caribische invloed opmerken, aangezien ik ben opgegroeid in Jamaica en sterk werd beïnvloed door reggaemuziek, wat mij nog steeds inspireert om zoveel liedjes te schrijven. Ik denk echter dat als je een serieuze songwriter bent, je worden dagelijks beïnvloed door zoveel wereldonderwerpen, en er zijn zoveel fantastische bassisten waar ik van hou en waar ik keer op keer naar terugkom.
"Ik zou zeggen dat ik een spons ben, geïnspireerd door de mensen met wie ik speel in plaats van door wat ik bijvoorbeeld op de radio hoor. Ik luister om die reden nauwelijks naar de radio, tenzij ik een liedje leer. Ik hou van muzikale relaties. Als ik Als kind was ik dol op de Amerikaanse jazzcomponist en bassist Marcus Miller, die met zoveel grootheden heeft samengewerkt, zoals Herbie Hancock en Miles Davies. Ik ontmoette Marcus eigenlijk toen ik speelde tijdens zijn prijsuitreiking, georganiseerd door Sirius Radio, op een Jazz Cruise. echt surrealistisch omdat ik dacht dat dit de man was die ik studeerde. Ik stond op het podium met de bas en hij kwam naar me toe en keek naar mijn techniek, hij stond daar 20 minuten en zei toen: hoe doe je die viervingerige techniek?
"Dit is een techniek met meerdere vingers waarbij ik alle vier de vingers en mijn duim van mijn rechterhand gebruik, bijna zoals een akoestische flamencospeler, maar dan op basgitaar. Hierdoor krijg ik een gebalanceerd, consistent geluid. Als ik wil spelen hard kan ik, maar als ik zacht wil spelen, kan ik het subtieler spelen met deze stijl. Ik wil ook dat mensen naar mijn muziek luisteren en in trance raken, ik wil niet dat ze geïrriteerd raken, en dus ik speel de noten met een vloeiend, zacht geluid, niet schurend of hard. Het is moeilijk uit te leggen, maar ik heb een les op mijn website waar ik mijn techniek doorloop en mensen kunnen het leren. "
Donald is een meester in alles wat met soepele, zachte, funky bas te maken heeft, dit komt tot uiting in zijn eigen speelstijl. Ik vraag hem naar zijn favoriete bassen en versterkers.
“Ik gebruik al een tijdje Cunningham-bassen, gebouwd in Australië door de in Jamaica geboren Dwight Cunningham. Ik heb de RLJ-6 Headless, dit is een zessnarig model dat hij volgens mijn eigen specificaties heeft gebouwd. Ik wilde een vrij brede toets met 19 mm tussen de snaren die zijn afgestemd op E en F en een schaal van 34 inch. Ik ben veel onderweg, dus het moest licht van gewicht zijn, maar zonder belangrijke eigenschappen als duurzaamheid en toon te verliezen. Daarom kozen we voor de body van elzenhout met een 7-delige hals gemaakt van mahonie en Australische mirte plus een ebbenhouten toets. Ik ben een beetje toongek, ik wilde dat deze bas alle geluiden zou leveren die ik nodig heb in de studio en live. We gingen zitten en keken naar alle in's en out's van de bedrading van de elektriciteit, voegden bedieningselementen toe en een drietal mini-tuimelschakelaars die bas/treble boost/cut en humbucking single-coil pickups met serie-, parallelle en uit fase pickup-permutaties zouden kunnen verwerken.
"Mijn versterkers vormen natuurlijk het andere deel van de sonische vergelijking. Ik word momenteel onderschreven door Phil Jones Bass, gebouwd door de Britse gitaarbouwer Phil Jones, gevestigd in St. Louis, Missouri, VS. Ik gebruik de BP400-versterker en een paar Cab47-cabines. Deze versterkers zijn luid en zeer schoon, bijna alsof je via een koptelefoon of monitor speelt en kleuren het geluid van de basgitaar niet, ze hebben een zeer transparant geluid, en net als Cunningham-bassen zijn ze compact en zeer licht en gemakkelijk mee te nemen. Het is essentieel dat ik op het gewicht let als ik alleen reis. Ik neem de basgitaar overal mee naartoe in mijn Fusion Urban Series-gigbag en omdat hij geen hoofd heeft, past hij in de gitaarversie en die heb ik nog steeds genoeg ruimte voor al mijn leads en muziekpartituren en nog veel meer.
"Het hele pakket is zo licht en het is goed om te weten dat de bas veilig en beschermd is. Ik merk dat ik hem op de meeste vluchten in het bagagecompartiment kan plaatsen, hij is ook erg sterk en kan alle stoten van de weg verdragen. Ik heb een regenhoes, maar die ben ik een keer vergeten aan te doen toen ik op een vlucht naar New York zat en de koffer doorweekt was, maar het was prima en de bas was droog van binnen. Ik heb altijd behoorlijk wat bagage bij me, maar mijn accessoiretassen zijn niet meer nodig dankzij de compartimenten in de gigbag en ik kan de rugbanden gebruiken zodat ik mijn handen vrij heb voor een koffer."
We hebben vastgesteld dat Donald Waugh een ervaren multi-instrumentalist is, maar ik vraag of de basgitaar het eerste instrument was dat hem inspireerde om professioneel muzikant te worden, antwoordt hij:
"Nou, mijn vader kon ook verschillende instrumenten bespelen en ik zag hem als kind op het podium bas spelen. Ik dacht gewoon: hoe deed hij dat? Mijn moeder stuurde me naar pianolessen, wat ik haatte. Mijn zwager -law speelde ook bas en ik kwam af en toe langs om wat baslijnen uit te werken. Binnen de kortste keren speelde ik La Bamba van Ritchie Valens, daarna was ik verslaafd en oefende ik elke avond op de bas van mijn vader. Ik wilde niet dat ik een professionele muzikant werd, maar ik kocht een oude vijfsnarige bas met wat geld dat hij per ongeluk op mijn bankrekening had gestort en dat is een waargebeurd verhaal."
Nu ik erachter kom dat Donald ook een gediplomeerd leraar is, komt er geen einde aan zijn talenten. Hij gaat door,
“Vroeger gaf ik veel les, maar op dit moment neemt het toeren al mijn tijd in beslag, waardoor ik het lesgeven een tijdje heb moeten laten varen. Ik heb er echt van genoten, dus het is een beetje spijtig, maar ik zal er op terugkomen als de tijd rijp is.
"Ik gaf les op de The Perfect 10-cursus, waar ik de strategie had om kinderen heel snel liedjes te leren, dus ik garandeerde 10 lessen waarin ze de liedjes zouden leren spelen. Je geeft kinderen les op basis van hun leeftijdsniveau, op één jaar oud je leert ze eerst papa te zeggen, laat ze dan op eigen houtje hun eigen aantrekkingskracht tot muziek ontdekken, begeleid ze natuurlijk, dwing ze niet, en laat ze gewoon op natuurlijke wijze verliefd worden op muziek.
"Mijn manier van lesgeven is echter een beetje achterlijk, in termen van wat iedereen nu doet. Ik leer studenten niet eerst lezen, ik leer ze hoe ze moeten luisteren, voelen en verliefd worden op de muziek, en dan hoe te lezen. Het is belangrijk om door te kunnen lezen, vooral als je een sessiespeler bent zoals ik. Ik krijg vaak een studio-oproep waarbij ik een partituur te zien krijg en van mij wordt verwacht dat ik min of meer ga zitten en spelen. Het kan echter 50-50 zijn, ik krijg misschien een telefoontje van een studio, terwijl dat vaak het geval is, het is een mix van lezen en spelen door inspiratie of van tevoren leren uit een bestand met de nummers die ze naar mij hebben gestuurd.
"Het hangt er allemaal van af of sommige mensen tegenwoordig kunnen overleven zonder te lezen. Ik ken mensen die kunnen lezen, maar niet kunnen jammen. Als je niet kunt jammen, hoe ga je dan relaties opbouwen?"
Donald Waugh is een populair gezicht en geluid op sociale media, die in deze moderne tijd volop profiteert van zelfpromotie.
"Ik promoot mezelf al een aantal jaren op sociale media met een gezonde aanhang", zegt Donald.
"Ik probeer een positieve kijk te hebben. Ik wil mensen aanmoedigen om iets bemoedigends te zeggen. Er is ook de verbinding die sociale media kunnen bieden. Ik was zo nederig toen ik een bericht ontving van iemand die op het punt stond een einde aan zijn leven te maken. Ze stuurden Ik kreeg een sms waarin stond dat na het bekijken van een van mijn video's van een nummer genaamd 'Never Stop Trying', de muziek hen op een manier raakte dat ze wilden blijven leven.
"Ik dacht gewoon: wauw, kan ik zo een verschil maken? Het is de kracht van muziek. Alleen maar positieve energie."
Voor meer informatie over Donald Waugh kunt u contact opnemen met: