Leven onderweg: de bandbus
Laden en beveiliging.
Na vele jaren te hebben doorgebracht en duizenden en duizenden kilometers in een bandbusje te hebben gereden in zowel semi-professionele als professionele bands, kan ik me vertellen over de ontberingen van het laden en lossen van het busje in de vroege ochtenduren, een routine die leek op een goed georganiseerde militaire operatie of totale chaos.
De semi-pro-band was gewoon niet zo goed georganiseerd, maar we hadden wel onze eigen tijdstippen om te rijden en ik vond het vooral leuk om in de vroege ochtenduren naar huis te rijden. Ik genoot van de eenzaamheid, de gemoedsrust, het ontdekken van mijn innerlijke zelf terwijl ik mijn eigen creativiteit verkende terwijl ik de lucht zag oplichten door de onstuitbare nadering van de dageraad, weet je... al dat Zen-gedoe... maar ik werd op zo'n moment teruggebracht naar de realiteit vaak met een banshee-achtige schreeuw vanaf de achterbank….“Sttttop, draai terug, ik heb mijn gitaar op de locatie achtergelaten”.
Dat veranderde allemaal toen ik later bijna tien jaar non-stop in een professionele band toerde. Het was een eersteklas luid rockende groep met veel fans, ik genoot van de grote zalen en al het lawaai.
Er werden maar heel weinig handtekeningen of selfies van de volledige band genomen, zodra het optreden voorbij was, stonden de jongens weer op het podium, ongeacht het wegpersoneel, omdat ze niet konden wachten om de spullen uit te pakken en de vrachtwagen in te pakken. Ze vonden het geweldig, en toen de lading compleet was, verzamelden ze zich aan de achterkant van de vrachtwagen voor een bijna ceremonieel dichtslaan van de deuren en zeiden... dat is het beste geluid van de nacht.
Alle spullen waren genummerd, van de grootste flightcases tot en met individuele rugzakken. De man die toezicht hield op het laden kon een Rubik's Cube (dat puzzelfenomeen uit de jaren '80) in belachelijk korte tijd voltooien, dus als ik terugkijk, was hij de juiste persoon voor de klus.
Ik heb het natuurlijk over een op zichzelf staande tourband, met een grote lichtinstallatie, een uitgebreide backline en een substantieel PA-systeem, maar de trend naar kleine apparatuur is aanhoudend en essentieel voor soloartiesten, duo's en kleine bands die op kleinere locaties spelen en in aparte zalen reizen. auto's, of erger nog, pendelen met het openbaar vervoer.
Maar als je een van de groeiende legers van op zichzelf staande bands bent die veel meer persoonlijke uitrusting nodig hebben en aan een groter busje denken, vergeet dan niet de verpakking en de beveiliging.
Meet het vloeroppervlak en maak een schematisch diagram van de laadruimte. Om die banshee-schreeuw in de vroege ochtenduren te voorkomen, is een checklist essentieel voor iemand die verantwoordelijk is voor het laden. Zij kunnen ook tillen terwijl de uitrusting wordt uitgepakt en verpakt in de volgorde, militaire stijl.
Min of meer
Je hebt misschien genoeg uitrusting om sommige van de grotere zalen aan te kunnen, maar vraag jezelf af: hebben we vanavond vier monitoren nodig, of kunnen we wegkomen met twee, de helft van de backline of een verkleind PA-systeem? Probeer de truck met dit in gedachten te bepakken, zodat u niet dubbel zoveel hoeft te tillen.
Wetenschappelijk gezien mag je geen ruimte creëren. Maar geloof me, het eerst gelijkmatig verdelen van zware, omvangrijke spullen zal brandstof besparen en een stabielere rit ten goede komen, het laatste wat je wilt is een topzwaar voertuig. Wagenziekte is 's morgens vroeg op de M1 geen pretje.
Zware PA-basbakken en zware instrumentencabines moeten bijvoorbeeld eerst op de vloer worden geladen en vanaf het schot naar buiten, zodat er ruimte overblijft voor de kwetsbaardere instrumenten als laatste.
Het grote barrière-verdriet
Als uw voertuig geen schot heeft, waarom niet? De wetten van de zwaartekracht behoeven geen uitleg. Uw lading kan veilig zijn, maar er is altijd een kans dat er iets losbreekt als u op de rem trapt. Er moet een barrière tussen u en de uitrusting zijn.
Ik kan alleen uit ervaring spreken toen mijn professionele band op het laatste moment een busje moest huren, en het enige beschikbare busje geen schot had. Geharde rockers waren we, maar egels, konijntjes en loslopende herten op het asfalt kregen voorrang. Degene die reed riep 'brace brace brace' en ik kan me het genoemde moment herinneren waarop dat huurbusje hard remde en een sixpack Bud Light uit een rugzak achter ons loskwam en de cd-speler in het dashboard volledig wegvaagde. Het is essentieel dat de dubbele cabine gescheiden is van de uitrusting; het is niet zo moeilijk om een gaasrooster of een stevig multiplex schot te monteren.
Heft of diefstal
Helaas wordt er tegenwoordig steeds meer banduitrusting gestolen en is het nodig om zoveel mogelijk voorzorgsmaatregelen te nemen. Laad de truck indien mogelijk volledig uit wanneer u tussen de optredens door niet op pad bent. Als je aan het toeren bent en verblijft in een gebied dat als een risicogebied wordt beschouwd, neem dan kostbare spullen zoals gitaren mee naar het hotel en zorg ervoor dat de vrachtwagen zwaar gealarmeerd is, monteer de grootste hangsloten en een trackerapparaat en parkeer indien mogelijk met de achterkant deuren tegen een muur.
Wees voorzichtig en waakzaam wanneer u apparatuur in en uit het busje verplaatst, en houd om beurten de wacht. Menig kostbare gitaar of zelfs een zware versterker is door onzorgvuldigheid gestolen en pas bij het volgende optreden gemist.
Vergrendel alle deuren, behalve de deuren waar u werkt, vooral de bestuurders- en passagiersdeur. Ik las onlangs dat er een bandbusje werd weggereden terwijl de jongens achterin aan het laden waren, klinkt voor de hand liggend, maar liet nooit de sleutels in het contact zitten.
Monteer ook een dashcam, zowel voor als achter, die alle gebeurtenissen rond de bestelwagen kan vastleggen wanneer deze geparkeerd staat en onderweg. Steeds meer verzekeringsmaatschappijen vragen nu of je een dashcam hebt gemonteerd bij het indienen van claims.
Het is een lange rit naar huis en als niemand wil slapen, zorg dan dat je een gevarieerde muziekselectie hebt, en als er tijdens het optreden geen douches waren, zijn deodorant en een ruime voorraad vochtige doekjes essentieel, en een vaste regel is 'alle toneelkleding in de vuilniszak in de tas alstublieft'…argh!
Lars Mullen
Over de auteur
Met meer dan 30 jaar ervaring in de muziekwereld draagt Lars Mullen inderdaad veel hoeden, als schrijver, journalist, fotograaf en perspersoon voor zijn eigen bedrijf Aankondigingen op muziekmedia. Als veelvuldig reiziger is hij een bekend figuur op muziekbeurzen over de hele wereld. Lars heeft vele jaren als professionele gitarist getoerd, heeft ook een groot aantal topbands en artiesten geïnterviewd, blijft artikelen schrijven voor tijdschriften over de hele wereld en vindt nog steeds tijd om Fusion artiesten op te sporen voor onze Artist Spotlight-column.
