Hoe bassist Juan Garcia-Herreros van wereldklasse goed gebruik maakt van de lockdown-beperkingen

Juan Garcia-Herreros is ook bekend onder zijn artiestennaam 'Snow Owl'. Juan is een in Colombia geboren wereldberoemde elektrische bassist, die door meerdere muziektijdschriften is genoemd als een van de tien beste bassisten ter wereld. Garcia-Herreros, geboren in Bogotá, verhuisde op 21-jarige leeftijd naar New York om een ​​carrière in de muziek na te streven. Hij paste zijn vaardigheden snel aan aan een breed scala aan stijlen, waaronder jazz, pop, funk, salsa, rock, modern, klassiek en heavy metal. zonder zijn eigen unieke geluid in gevaar te brengen. De opmerkelijke virtuositeit van de muzikant heeft hem op het podium gebracht met Grammy- en Oscar-winnende artiesten van alle genres. Zijn muziekproducties zijn bekroond met een Latin Grammy®-nominatie en met 3 gouden medailles van de Global Music Awards.


Lars: Laten we eens kijken, waar moeten we nu heen? Laten we het diepste Europa ingaan. Laten we naar Oostenrijk, Wenen om precies te zijn, gaan en mijn goede vriend Juan Garcia-Herreros ontmoeten.
Juan Garcia Herreros: Wauw, Lars, je weet echt hoe je mijn naam moet zeggen, geweldig. '(lacht)
Lars: Het is gemakkelijker voor mij om, om je wereldberoemde artiestennaam te zeggen, Sneeuwuil.
Juan: Bedankt, ja, hij is altijd bij mij.  

Lars: We hebben nu meerdere keren geïnterviewd. We hebben Londen gedaan, ik ben naar Oostenrijk geweest voor een sollicitatiegesprek en dan zijn we terug in Groot-Brittannië. Je hebt er zoveel 
rollen echter als bekroonde componist, arrangeur en bassist. Ik heb je zelfs zien dirigeren.

Juan: Ja, ik wil mensen altijd verrassen met mijn verborgen capaciteiten. Ik altijd 
worden liever onderschat dan overschat.  

Dus die vaardigheden die je in de loop der jaren opdoet, vooral vanuit een speciale interesse, en gewoon een verlangen om altijd te groeien en uitmuntendheid na te streven. Dus 
dat was een leuke verrassing toen we de trailermuziek voor Dune aan het opnemen waren, dat Hans Zimmer mij de sessies in Wenen op de Synchron Stage liet dirigeren.
Lars: Er rust veel op je schouders, dat moet zo fijn zijn geweest. Ik zag je nog niet zo lang geleden een bericht posten in de vorm van een samenwerkingsvideo, waarin jullie met velen verschillende instrumenten bespelen als verjaardag, gelukkige verjaardag voor Hans, en jullie spelen een trombone.  

Juan: Nou, dat is een van de zegeningen van Covid, vanaf deze tijd, dat ik de tijd heb om muzikale dromen te vervullen die ik altijd had. Weet je, ik had al sinds de middelbare school een tromboneboek bij me. Ik heb dit boek bij me gehad 
mijn hele leven voor trombone-etudes, die ik oefende op de elektrische bas. En ik zei: weet je, op een dag ga ik het op de trombone leren.  

En het gebeurde, de zegen gebeurde, om de tijd te hebben, die extra tijd die je niet zou hebben van al het reizen dat we vroeger deden. En ik heb het gewijd aan het leren van de trombone en ik ben er gewoon verliefd op. Omdat het mij nog meer zal ontwikkelen, in melodische zin, in componistenzin, met het begrijpen van de 
koperblazers meer. Dus ik ben er dol op.
Lars: Dat is ongelooflijk. Het is ook net als de saxofoon, zo koperachtig, het is een beetje ademend, bijna stemmig. Het onderliggende thema hier is natuurlijk zoiets 
je zei dat Covid de livemuziek voor een moment heeft weggevaagd en een aantal jaren daarna was je aan het toeren in de "band" van Hans, zoals ze zeggen, met zo'n 200 mensen erin, koren, orkesten, zo'n enorme omvang. Het is alsof de bands uit de jaren '70 op tournee gaan, gevolgd door Artex-vrachtwagens. Dat moet je vreselijk missen.

[Muziek]

Juan: Ik mis het niet alleen, het is zo'n hechte familie, ook met het orkest, en ik moet het in dit interview vermelden, dat mensen zich moeten realiseren dat ons orkest, dat was uit de Wit-Russische Bolsjoj-opera, en dat zijn ze ook. .. Rechts 
nu maakt Wit-Rusland een aantal van de meest verschrikkelijke politieke onrust en protesten door, en al mijn mooie vrienden van het orkest hebben nu echt hulp en steun nodig, dat mensen zich bewust worden van wat ze zijn, dat ze letterlijk vechten voor hun mensenrechten en vrijheid, nu.  
Ik mis ze enorm en ik hoop dat we met dit interview ook een beetje bewustzijn kunnen creëren over wat er met hen gebeurt.

Lars: Tijdens deze rustige periode weet ik, net als zoveel mensen, zeker dat je niet van stilzitten houdt. Wat heb je gedaan?
Juan: Nogmaals, als je kijkt naar dit soort wereldresetknop die plaatsvindt en als je deze omarmt, als je deze accepteert, dan begin je naar antwoorden te zoeken op diepere plekken waar je voorheen niet zou zoeken.
Ik heb me veel meer kunnen concentreren op techniek en componeren, vooral voor soundtracks. Mijn geluidsontwerpcollectief dat ik met al mijn vrienden hier in Oostenrijk heb, genaamd Totem Warriors, is aan het ontwikkelen.

En natuurlijk de langverwachte release van de Red Road. We zullen onze volgende animatievideo uitbrengen met LaPajarapinta studios uit Colombia.  

Kleine wereldsamenwerking daar, als vervolg op wat we op de Blue Road deden, met 'She Became a Thousand Birds'. De eerste single, 'Hush', de animatievideo, brengen we in november uit, hopelijk ziet iedereen op 15 november eindelijk de video voor het volgende verhaal.

[Muziek]

Lars: O, daar kijk ik naar uit. Ik heb enorm genoten van de Blue Road, ik bedoel, dat was behoorlijk ingewikkeld. Hoeveel mensen waren daar mee bezig?
Juan: Oh, veel, ik denk dat we ongeveer 25 mensen op dat album hadden als ik gelijk heb. We hadden leden van de Wiener Philharmoniker en het Radio Symfonie Orkest, we hadden Afrikaanse legendes, we hadden Bulgaarse legendes, we hadden een mix van alle stammen.  

En de Red Road zal een grote verrassing zijn, zoals iedereen al zag van "The Horde", de eerste single die we begin vorig jaar uitbrachten.

Lars: Zit je vooral op de bas, helemaal door? Of speel je andere instrumenten?  

Juan: Die is puur elektrische bas, maar het is een soort van, het is mijn eerbetoon aan alle heavy metal-iconen die mij mijn hele leven hebben beïnvloed. Vooral Cliff Burton en David Ellefson. Er staat veel op dat album waar mensen verbaasd over zullen zijn. Omdat veel mensen mij kenden vanwege, laten we zeggen, snelle vingers, 
tikken en slaan, en al deze dingen.  

En ik besloot echt te proberen een album te maken waarop ik helemaal naakt ben met slechts een keuze.

[Muziek]

Lars: We hebben het al eerder gehad over je behendigheid, op je monsterbas. Speel je nog steeds het 'Andreas Neubauer-model?'
Juan: De Snow Owl-bas, die we samen hebben ontwikkeld, ik bedoel, mijn geluid bestaat niet zonder. En we hebben iets ontwikkeld dat speciaal voor mij is, letterlijk een culturele stempel van het geluid van een zessnarige contrabasgitaar. Dat is altijd bij mij, je ziet het daar achter mij. En daarnaast de geweldige Fusion 
tas, die ik trouwens in je intro, waar je alle verschillende steden noemt die we hebben ontmoet, er alleen maar op wil wijzen dat dit dezelfde tas is, vanaf dag één. Ik heb namelijk nooit problemen gehad met de tas. Dezelfde tas die ik de hele wereld rond draag. Er zitten overal badges op. Deze tas is overal bij me geweest. Ik denk dat het meer dan 55 landen moeten zijn als ik gelijk heb.
Lars: Wat een verdriet, dat is ongelooflijk. Ik wilde zeggen: een van de vragen die ik je verderop zou stellen, en nu we het nu over landen hebben, tour je met de Hans Zimmer-band en toer je en ik weet dat je van de culturele steden houdt. En naar buiten gaan en kijken en onder de mensen komen, vooral New York, want dat heeft een groot Colombiaans gevoel, denk je, New York zelf?
Juan: Oh absoluut, we maken in Colombia een grapje dat de hoofdstad van Colombia Corona is, New York, omdat daar alle Colombianen wonen.

[Muziek]

Lars: 

Eén ding heb ik niet vermeld in je intro... Bekroond, en dat soort dingen. Ik vind dat het vorig jaar even vermeld mag worden, je bent verkozen tot beste bassist ter wereld. Welke invloed heeft dat op u gehad? Ben je gewoon kalm zoals je altijd bent?

Juan: Nou, nu laat je me blozen (lacht). Music Radar en het tijdschrift Bass Player, en ook het tijdschrift Bass Guitar, hadden dit initiatief en ze nomineerden een lijst van, ik denk dat het twintig bassisten zijn, die ze het vermelden waard vonden voor dat jaar.  

En ze vroegen het publiek om te stemmen: wie is volgens jou de beste ter wereld?  

En tot op de dag van vandaag kan ik het nog steeds niet verwerken dat zoveel mensen op mij hebben gestemd. Joel McIver, de redacteur, stuurde me een sms, hij zei: "Weet je wie, weet je, drie keer meer stemmen kreeg dan Robert Trujillo van Metallica?", En ik noemde een andere bassist, ik zei: "Oh dat was zeker, weet je wel Joe Dart, of dat was zeker Stanley Clarke, of iemand anders", vertelde hij 
ik dat, het, "nee, jij bent het", en ik zei dat dat heel grappig is Joel, bedankt voor de grap, en ik lachte en ik zei "dat is best schattig, wie heeft er gewonnen?"  

En hij zei "jij hebt gewonnen", ik zei: "Joel, de grap is voorbij, het is oké" en hij zei "Juan, jij hebt gewonnen".

[Muziek]

Lars: Dat is fantastisch en ook welverdiend. Ik weet dat we elkaar een tijdje geleden hebben gesproken, je herinnert het je misschien niet meer, je gaf ergens les, het zou een van de Berklee Studios, New York, Boston colleges kunnen zijn, ik weet niet precies waar het was. 
maar je zei dat studenten vaak de vraag krijgen: "Hoe worden we zoals jij? Hoe verdienen we hier geld aan? Wat doen we?" en je zei: "dat is niet wat je hoeft te doen. Denk na over je beste mentoren, of wie je zou moeten benaderen om 'van te leren'."

Juan: 

Ik heb muziek nooit als een financiële keuze betreden. En ik ging er nooit op uit om geld te zoeken. Ik ging ermee aan de slag, bijna alsof het een vorm van religie of sekte zou zijn, waarbij je alleen maar spirituele verlichting wilt en om  
verlichting heb je nodig om omringd te zijn door de meesters. En het gebeurt gewoon zo, weet je, dat als je jezelf omringt met kampioenen, je een kampioen zult zijn. Als je jezelf omringt met verliezers, zul je een verliezer zijn. Het is een beetje, weet je, de yin en yang van alles.

En het was een prachtig toeval en omstandigheid dat mensen ons daadwerkelijk zouden betalen voor het doen waar we van houden, maar de bedoeling is nooit geld geweest. De bedoeling voor mij is altijd geweest om te groeien, te delen en geluid te geven aan de 
mensen die geen geluid konden maken.

Dat is eigenlijk onze rol. De missie voor mij zal altijd zijn om de integriteit van het spirituele pad te behouden en dat heeft niets met geld te maken.

Lars: Briljant antwoord, briljant antwoord. En zoals je zegt, er is kameraadschap bij dit alles.
Ik had het geluk dat ik in Londen met jou in de tourbus kon stappen. Wij gingen 
een beetje rond en gingen backstage, we deden alle backstage-dingen. En ik kon er niet overheen komen, ik zei dit al eerder, de spiritualiteit en hoe iedereen met elkaar omging. 
Er was geen "Ik ben luider dan jij", het ouderwetse ding. Het was geweldig, het is een heel ontspannen gevoel.

[Muziek]

Juan: We waren zo gezegend dat je bij ons was. Jij en je lieve vrouw, die meegingen, en jullie kwamen op een heel speciale avond, in de O2 Arena. 
Tom Cruise was erbij, er waren veel grote namen aanwezig, die getuige waren van het meesterschap van Hans Zimmer dat we elke avond zo nederig vertolken.'  

En de reden waarom er meerdere generaties in deze band zitten, die allemaal door de jaren heen met Hans hebben samengewerkt en er een generatieband is tussen ons allemaal, om het geluid van onze tijd te spreken. En ik denk dat dit de reden is dat het zo overkomt en zo goed wordt ontvangen door de wereld.

Lars: Laten we hopen dat we weer op pad gaan en je zien optreden. Zoals je al zei, de Pirates of the Caribbean, de Mission Impossible, een fantastische show. Ik heb het gezien, het is echt een goede show.
Tot die tijd, wees voorzichtig, we spreken je snel.  

Juan: Heel erg bedankt, en zoals altijd, al mijn liefde voor de Fusion familie. Jullie zijn het bestand. Ik ben vereerd om deel uit te maken van deze geweldige, verbazingwekkende wereld die jullie hebben gecreëerd om ons te helpen onze instrumenten over de hele wereld te dragen. 
wereld.
Lars: Groetjes, Juan. We spreken je snel!

Juan: Tot ziens! (blaast een kus)


____________________________________________

Lars Mullen

Over Lars Mullen

Met meer dan 30 jaar ervaring in de muziekwereld draagt ​​Lars Mullen inderdaad veel hoeden, als schrijver, journalist, fotograaf en perspersoon voor zijn eigen bedrijf Aankondigingen op muziekmedia. Als veelvuldig reiziger is hij een bekend figuur op muziekbeurzen over de hele wereld. Lars heeft vele jaren als professionele gitarist getoerd, heeft ook een groot aantal topbands en artiesten geïnterviewd, blijft artikelen schrijven voor tijdschriften over de hele wereld en vindt nog steeds tijd om Fusion artiesten op te sporen voor onze Artist Spotlight-column en Fusion Virtual World Tour Interview Series.

Bassist Fusion wereldtournee Juan Garcia Herreros Lars Mullen Sneeuwuil
← Ouder bericht Nieuwer bericht →


Laat een reactie achter

Let op: reacties moeten worden goedgekeurd voordat ze worden gepubliceerd